শ্ৰীনন্দ গোস্বামী

   সাংবাদিকতাত উছৰ্গিত এটি জীৱন:
                                      শ্ৰীনন্দ গোস্বামী
                                                                       বীৰ্কে বাহাদুৰ থাপা
দূৰভাষ ৯৯৫৪২৪৯৯১৬
                                             

             তিনিচুকীয়া  জিলাৰ  পূৱ প্ৰান্তত  অৱস্থিত তেনেই আওহতীয়া অঞ্চল ডাঙৰী গাৱঁৰ সমীপৱৰ্তী 'সদাশিৱ চাহবাগিচা'ত এটা কৰ্মব্যস্ত জীৱন  কটোৱা স্বত্তেও তাৰ  মাজতে সময়-সুৰুঙা  উলিয়াই কেৱল ৰুচিগত কাৰণতে সাংবাদিকতাৰ দৰে অমসৃণ বাটত খোজপেলোৱা এগৰাকী অত্যন্ত শান্ত,সমাহিত আৰু মৃদুভাষী  ব্যক্তি  আছিল  প্ৰয়াত  শ্ৰীনন্দ গোস্বামী। ১৯৪৯  চনৰপৰা সাংবাদিকতা আৰম্ভ কৰা গোস্বামী দেৱে সুদীৰ্ঘ চাৰিটা দশকতকৈও অধিক কাল ধৰি সাংবাদিকতাতে নিজৰ জীৱন উছৰ্গা কৰি দিছিল।
             শ্ৰীনন্দ গোস্বামী দেৱৰ জন্ম হৈছিল যোৰহাটৰ ঢেঁকীয়াখোৱা গাঁৱৰ শ্ৰীশ্ৰীবটাৰগঞা সত্ৰত১৯২৯ চনত।১৯৪৭ চনত হাইস্কুলীয়া শিক্ষা সমাপ্ত কৰিয়েই তেখেতে কৰ্মজীৱন আৰম্ভ কৰে।তাৰ লগে লগে তেখেতে বিছ /একৈছ বছৰ বয়সতে 'সাদিনীয়া অসমীয়া','বিহলঙনী',আদি কাকতৰ সংবাদদাতা হিচাপে কাম কৰিবলৈ লয়।তাৰ পাচতে তেখেতে যোগদান কৰে 'অসম বাতৰি','নীলাচল','আজিৰ অসম' আদি কাকতৰ সংবাদদাতা হিচাপে।শেষত ষাঠী-সত্তৰৰ দশকত যোৰহাটৰ পৰা প্ৰকাশিত 'দৈনিক জনমভূমি'কাকতৰ সৈতে জড়িত হৈ পৰি জীৱনৰ অন্তিম দিনলৈকে সংবাদ সেৱা আগবঢ়াই যায়।উল্লেখযোগ্য যে ,যি সময়ত ডাঙৰীৰ দৰে আওহতীয়া অঞ্চলত যোগাযোগ ব্যৱস্থা আছিল তেনেই অসুচল-সেই সময়তে সাংবাদিকতাৰ দৰে জটিল কৰ্মত অবিৰত ভাৱে নিৱিষ্ট হৈ থকাটো বৰ সহজ কথা নাছিল।আজিৰ দৰে ইলেক্ট্ৰনিক মিডিয়াৰ বিকাশ সেই সময়ত হোৱা নাছিল।'দৈনিক জনমভূমি'ৰ কাৰ্যালয় অাছিল কেৱল যোৰহাটত।ডাকযোগে প্ৰেৰণ কৰা এটা বাতৰি প্ৰকাশ হৈ ওলোৱালৈকে সপ্তাহ -দিন পাৰ হৈ গৈছিল। সেই সময়ত যোৰহাটৰ পৰা পেপাৰ অাহিছিল ডাঙৰীৰ ৰেলেৰে।পাছলৈ অসম ৰাজ্যিক পথ পৰিবহন নিগমৰ বাচ চলিবলৈ আৰম্ভ কৰাৰ পৰাহে পেপাৰ সমূহ ৰঙা বাচেৰে আহিবলৈ ধৰে।সেই সময়তে অৰ্থাৎ ৬০ৰ দশকতে তালাপৰ বিশিষ্ট সমাজকৰ্মী শ্ৰীযুত তাৰিণী প্ৰসাদ শৰ্মা দেৱে তালাপত পেপাৰ এজেঞ্চি খোলাৰ প্ৰথম প্ৰয়াস কৰিছিল।অসমৰ সংবাদ সাহিত্যৰ প্ৰসাৰ আৰু বিকাশৰ ক্ষেত্ৰত এইসকল ব্যক্তিৰ অৱদান অনস্বীকাৰ্য।শৰ্মাদেৱৰ সেই পেপাৰৰ এজেঞ্চি আৰু শ্ৰীনন্দ গোস্বামীদেৱৰ সাংবাদিকতাই নিশ্চিতভাৱে বৃহত্তৰ চৈখোৱা -ডাঙৰী আৰু তালাপ অঞ্চলৰ বৌদ্ধিক জগতখনক যথেষ্ট প্ৰভাবিত কৰিছিল।ইতিপূৰ্বে উনবিংশ শতিকাৰ দ্বিতীয়াৰ্দ্ধৰ কালছোৱাত ৰায়চাহেব দৌলতচন্দ্ৰ বুঢ়াগোঁহাই দেৱে ছৈখোৱাত 'অৰুণোদই' কাকতৰ এজেঞ্চি খোলাৰ কথা জানিব পৰা যায়।তাৰ পাছত সাহিত্যিক পেঞ্চনাৰ স্বৰ্গীয় গগণচন্দ্ৰ সোনোৱাল আৰু ভৱানন্দ বুঢ়াগোঁহাইদেৱেও এই অঞ্চলৰ পৰা কিছুকালৰ বাবে সাংবাদিকতাৰ সৈতে জড়িত হৈ পৰিছিল।কিন্তু প্ৰতিকুল পৰিস্থিতিতো নিৰবচ্ছিন্নভাৱে চাৰিটা দশকতকৈয়ো অধিক কাল ধৰি সাংবাদিকতাৰ সৈতে জড়িত থকা ব্যক্তি আছিল শ্ৰীনন্দ গোস্বামী। তেখেতৰ প্ৰচেষ্টাতে ৬০ আৰু ৭০ৰ দশকৰ পৰাই বৃহত্তৰ ছৈখোৱা-ডাঙৰী আৰু তালাপ অঞ্চলৰ বিভিন্ন বা-বাতৰিয়ে 'দৈনিক জনমভূমি'ৰ দৰে অসমৰ পুৰনি আৰু বহুল প্ৰচাৰিত কাকতত স্থান পাবলৈ সক্ষম হৈছিল।
        আমাৰ ল'ৰালি কালত সৌতাহানিতে (৮০ ৰ দশকত)এই গৰাকী অল্পভাষী অাৰু অত্যন্ত অমায়িক ব্যক্তি শ্ৰীনন্দ গোস্বামীদেৱক লগ পোৱা কথা মনত আছে।তেখেতে লিখা গল্পপুথি এখনৰ পাণ্ডুলিপি সেই সময়তে দেখিছিলোঁ|গল্পপুথি খন পঢ়াৰ সৌভাগ্য আমাৰ নহ'ল।পুথিখনে প্ৰকাশৰ মুখ দেখা পালে গোস্বামীদেৱৰ সাহিত্য প্ৰতিভাৰ অন্য এটা দিশো উন্মোচিত হোৱাৰ যথেষ্ট সম্ভাৱনা নিশ্চয় আছে।নিশ্চিতভাৱে এই কথাও ক'ব পাৰি যে তেখেতৰ প্ৰতিভা কেৱল সাংবাদিকতাতে নিবদ্ধ নাছিল।তেখেতে 'সাদিনীয়া অসমীয়া', 'বিহলঙনি' আদি কাকত আলোচনীত গল্প -কবিতা লিখাৰ কথা আমি জানিব পাৰিছোঁ|১৯৭৩চনত গোস্বামী দেৱে ডিব্ৰুগড়ৰ বিশিষ্ট চাহ খেতিয়ক স্বৰ্গীয় নন্দেশ্বৰ চক্ৰৱৰ্তীৰ বৈচিত্ৰপূৰ্ণ জীৱন-কাহিনীৰ ভিত্তিত 'কৰ্মযোগী' নামৰ গ্ৰন্থ এখনো লিখি প্ৰকাশ কৰিছিল।কিন্তু তেখেতে যি কৰিছিল সকলো নীৰৱে কৰিছিল।আনৰ দৰে আত্মপ্ৰশংসা কৰি ঢোলপিতি  শুনাই নুফুৰিছিল।ডাঙৰী শাখা সাহিত্য সভাৰ দ্বাৰা প্ৰকাশিত পত্ৰিকা এখন তেখেতে আমাক উপহাৰ দিছিল।পত্ৰিকাখনত বকুল বনৰ কবি আনন্দচন্দ্ৰ বৰৱাই গোস্বামী দেৱলৈ লিখা এখন চিঠি আছিল।এই মুহূৰ্তত পত্ৰিকাখন বিচাৰি পোৱা নাই যদিও স্পষ্ট মনত আছে-চিঠিখনত বকুল বনৰ কবিয়ে ডাঙৰী শাখা সাহিত্যসভাৰ কোনোবা এখন অধিৱেশনলৈ আহি ভাল লগা কথা গোস্বামীদেৱৰ আগত ব্যক্ত কৰিছিল।ইয়াৰ পৰা এই কথা নিশ্চিতভাৱে ক'ব পাৰি যে অসমৰ সাহিত্য আৰু সংস্কৃতি জগতৰ বহু কেইগৰাকী বিশিষ্ট ব্যক্তিৰ সান্নিধ্য আৰু সাহচৰ্য তেখেতে লাভ কৰিছিল।তথাপিতো নিৰহংকাৰী মনোভাৱেৰে তেখেতে সদায়ে ধীৰ গতিৰে চাইকেল মাৰি মাৰি সংবাদ বুটলি ফুৰিছিল।পিন্ধনত সেই একেযোৰেই কাপোৰ-ক'লা কোট পেণ্ট।ডাঙৰী স্থিত ডাকঘৰলৈ গৈ বাতৰি পোষ্ট কৰিছিল আৰু নিতৌ তালাপলৈ গৈ তাৰিণী প্ৰসাদ শৰ্মাৰ পেপাৰৰ এজেঞ্চিলৈ গৈ ডাকত পঠিওৱা বাতৰি ওলাইছে নে নাই তাৰ বুজ লৈছিল।এই ধাৰাবাহিকতা অব্যাহত অাছিল জীৱনৰ অন্তিম দিন পৰ্যন্ত।ডুমডুমা প্ৰেছ ক্লাব তথা তিনিচুকীয়া জিলা সাংবাদিক সন্থাৰ উপসভাপতিৰ দায়িত্ব অতি নিষ্ঠাৰে পালন কৰি যোৱা শ্ৰীনন্দ গোস্বামী দেৱে অৱশেষত ১৯৯৪ চনৰ১ ডিচেম্বৰত শেষ নিশ্বাস ত্যাগ কৰি ইহ সংসাৰৰ পৰা গুচি যায়।তেখেত আজি আমাৰ মাজত নাই,কিন্তু নীৰৱ কৰ্মৰ আদৰ্শৰে তেখেতে যেন  'কৰ্মযোগী'ৰ অৰ্থ আমাক বুজাই থৈ গ'ল।  (সমাপ্ত)

(দৈনিক জনমভূমিৰ 'প্ৰান্তৰ'ত প্ৰকাশিত)